STATUT VIALIKAHA 1588
|
||
RAŹDZEŁ TRECI. |
||
Ab pašyreńni My, Haspadar, abiacajem, taksama, i śćviardžajem toje za Siabie j naščadkaŭ Našych, Vialikich Kniazioŭ Litoŭskich, pad toju ž prysiahaju Našaju, jakuju jość ŭčynili ŭsim hramadzianam usich ziemlaŭ Vialikaha Kniastva Litoŭskaha, što toje słaŭnaje haspadarstva Vialikaje Kniastva j usie ziemli, da jaho zdaŭna j ciapier naležačyja, u słavie, tytulach, stalicy, vysakarodnaści, uładzie, zamožnaści, zahadvańni dy ŭ inšych usialakich naležnaściach i vykonvańni taho, i, taksama, u miežach – ni ŭ čym pamiańšać dy vyjmać, abo prynižać nia možam, ale, aniahož, jašče ŭsiaho taho pamnažać žadajem i budziem. I chacia by Spadar Boh z łaski svajeja śviatoje Nam, Haspadaru, pazyčyć syzvoliŭ haspadarstva inšaha abo j karaleŭstva, tady najdalej hetaha haspadarstva Našaha Vialikaha Kniastva Litoŭskaha kniazioŭ, panoŭ Radu duchovych i śvieckich, dy ŭsich uradnikaŭ ziamlackich i haspadarskich, šlachtu, rycarstva dy ŭsich inšych stanaŭ ni ŭ čym nie prynižać, ale ad usialakaje straty j prynižeńnia ściarehčy j baranić budziem z dapamohaju Božaju, starajučysia ab pašyreńni j uzvyšeńni hetaha haspadarstva, i ab usich hodnaściach, azdobach dy vyhodach jahonych z najbolšaju pilnaściu j vysilvańniem Našym.
|