U numary na troch,
dzie cišynia panuje
nieznarok,
vachciorka kaža «sympatyčny malec»
u dumkach mnie, a dzieŭčyna
ŭśmichajecca ŭ adkaz na vulicy,
ja baču prad saboj karcinu
dzie sam-adzin pa vosieńskaj alei
chto jdzie.

Bukiecik na ścianie ŭboč ad karciny
mnie havoryć ab ciabie ŭ kaviarni
Hajnaŭskaj dzie, moža, ty b zabyłasia
pra złybiadu.

Uvohule, tut žyć možna inačaj –
Dzie haspadaryć tajny sens padziej,
Pryŭkrášvańnie jość mieraju ludziej,
I volnaść patychaje ŭ pieravułkach.

Šanoŭnaść dla panienkaŭ
tut jak pach
ćvicieńnia viesnavoha dreva.
A drohki huk žadańniaŭ
usprymaje recha majho cieła
i pieknaściu ja bolna natalon.

Voś koła maich dzion.
Dziękuję bardzo!

Jura.

27 krasavika 1995